Het kapitalisme stevent in het Westen na ruwweg drie decennia sociale vrede – ‘les trente glorieuses’, of de eerste drie decennia na de Tweede Wereldoorlog – op een explosieve tegenstelling af, stelt Streeck. De clash tussen arm en rijk die ingebakken is in ons marktmodel werd de jongste veertig jaar voortdurend uitgesteld door achtereenvolgens de inflatie aan te zwengelen (de lonen stijgen nog wel – joehoe! – maar het geld wordt minder waard – ssssst), de staatsschuld te laten oplopen (door onder meer de sociale zekerheid te laten ontsporen – er is geen werk, maar we geven je net genoeg geld om niet al te boos te worden) en finaal de private schuld te doen exploderen (die villa koop je gewoon op krediet, ook al weet de bank al dat je in je ongeluk loopt – après nous, Lehman Brothers). In de housing bubble van de VS en de financiële crisis van 2008 ziet Streeck het begin van het einde: de financieel- economische trukendoos is leeg, de toenemende spanning tussen arm en rijk valt niet meer te verbergen.
tip van bert bultinck
< terug naar begin
