Allerliefste Charli XCX

Door Melat G. Nigussie, op Thu Jul 04 2024 13:31:00 GMT+0000

In ‘Girl, So Confusing’ vangt Charli XCX de onvermijdelijke spanningen die bij een innige vriendschap komen kijken. De pas verschenen remix van het nummer, waarop ook Lorde van zich laat horen, zet de boodschap alleen maar kracht bij, schrijft Melat G. Nigussie in een brief.

Allerliefste Charli XCX

Bijna een decennium geleden probeerde een goede vriend mij te overtuigen van jouw muzikale genialiteit. Ik kende je op dat moment vaagweg van samenwerkingen met andere artiesten. Mijn vriend prees je cultstatus, maar je experimentele sound wist me niet direct te raken. Totdat Crash in 2022 uitkwam. Er was iets betoverends aan dat album; plotseling werd ik volledig meegezogen in jouw muzikale wereld. Begin juni van dit jaar verscheen Brat (2024) en het is een regelrechte sensatie. Ik draai het album non-stop en gooi al mijn vrienden ermee dood. Of ik nu onderweg ben naar het werk, achter mijn laptop zit, of aan het fitnessen ben, Brat vult mijn dagen met een energie die ik in tijden niet heb gevoeld. Mijn zomer is begonnen!

Je culturele impact is enorm: je verlegt voortdurend de grenzen van de popmuziek.

In het diepst van mijn wezen, Charli, ben ik een popculture girlie. Dat voelt bijna als een schuldbekentenis. In de kunstwereld heerst bij velen namelijk de overtuiging dat wat wij doen verheven is boven bepaalde ‘lagere’ vormen van cultuur. We beweren weliswaar dat hokjes als highbrow en lowbrow achterhaald zijn, maar stiekem bepalen ze nog steeds hoe we kunst beoordelen en kunstenaars in ‘goed’ en ‘slecht’ opdelen. Persoonlijk heb ik daar helemaal niets mee. Popculturele referenties verwateren je artistieke taal niet. En een ‘serieuze’ kunstkenner is niet blind voor populaire cultuur. Waarom zou je niet tegelijk het werk van intellectuele giganten kunnen begrijpen én op de hoogte zijn van de laatste nieuwtjes in de beef tussen Drake en Kendrick? In de foyer zou ik even graag willen praten over de impact van Beyoncé’s muziek als over de nieuwste boeken van baanbrekende culturele theoretici.

Popcultuur en ‘hoge’ kunst hoeven elkaar niet uit te sluiten; ze kunnen elkaar net versterken. Professor en activiste bell hooks (1952–2021) begreep als geen ander de waarde van populaire cultuur. Door haar feministische en antiracistische theorieën toe te passen op voorbeelden uit de popcultuur, wist ze studenten te boeien en een brug te slaan tussen complexe academische concepten en de alledaagse werkelijkheid. Het is via populaire cultuur dat veel mensen voor het eerst in aanraking komen met thema’s als ras, gender en klasse. Populaire cultuur is niet alleen een bron van vermaak, maar speelt ook een cruciale rol in politieke en sociale bewustwording.

Charli, al sinds je zestiende ben je een niet te stoppen kracht in de muziekindustrie. Je bent een stormram die lak heeft aan regels en conventies. Met je muziek, die wortels heeft in de Londense rave- en clubscene, omarm je een eclectische mix van synthpop, avant-gardepop en hyperpop. Jouw doorbraak kwam er in 2013 met de wereldhit ‘I Love It’, een samenwerking met het Zweedse duo Icona Pop, gevolgd door je eigen hit ‘Boom Clap’ in 2014. Je culturele impact is enorm: je verlegt voortdurend de grenzen van de popmuziek en omarmt nieuwe geluiden en stijlen. Je bent geen gepolijste dertien-in-een-dozijn popster, maar een recalcitrante cultster met een trouwe fanbase.Van grensverleggende artiest in de marge tot een van de invloedrijkste stemmen in de popmuziek – ik hoop dat je je durf behoudt en je nooit in een mal laat duwen.

Je zingt over je diepste onzekerheden en twijfels, over rouw en verlies, over de vraag of je ooit kinderen wilt.

Je laatste meesterwerk, Brat, bevat al de ingrediënten voor het ultieme clubalbum: vettige beats, snijdende klanken, een razendsnel tempo, speelse verwijzingen in je teksten naar epische feestjes. Maar verrassend genoeg zijn de teksten ook ontwapenend eerlijk en kwetsbaar. Je zingt over je diepste onzekerheden en twijfels, over rouw en verlies, over de vraag of je ooit kinderen wilt. In het nummer ‘Girl, So Confusing’ zing je over de complexe relatie met een vriendin. Indirect leek je te verwijzen naar Lorde, die andere larger than life-popster, zonder haar bij naam te noemen. Het nummer voelt aan als een diss track, maar daarvoor is het te introspectief: je neemt er ook je eigen gedrag en onzekerheden in onder de loep. En net wanneer het internet verstrikt raakte in een eindeloos web van speculaties, dropte je een remix waarop Lorde verschijnt. Zij onthult in haar bijdrage aan de remix – haar eerste nieuwe werk in bijna drie jaar – hoe ze worstelt met haar lichaam; de enigmatische uitstraling die ze over de jaren heen heeft gecreëerd was slechts een verdedigingsmuur.

Lorde had zo’n laag zelfbeeld dat ze vaak last minute afspraken met jou afzegde om niet met jou op foto’s te hoeven verschijnen. Jij geloofde wat haar strak gecureerde façade uitstraalde, waardoor kwetsbaarheid – toch essentieel voor een diepere vriendschap – onmogelijk was. Daarnaast onderschatte ze haar impact op jou; verstrikt in zichzelf merkte ze niet dat jij eveneens worstelde met onzekerheden. De manier waarop jullie rauw en authentiek jullie emoties beschrijven en onbevreesd zingen over jullie twijfels, doet me denken aan die onvergetelijke badkamermomenten op dronken avonden, wanneer vriendinnen, met strepen mascara op hun wangen, elkaar huilend en lachend hun diepste pijn en frustraties toevertrouwen. Het is parler-vrai zonder remmingen – een verademing vergeleken met de catfight-industrie die vrouwelijke muzikanten continu tegen elkaar uitspeelt.

‘Girl, So Confusing’ omzeilt de gebruikelijke clichés over vriendschap en solidariteit; het is een eerlijke benadering van roem en conflicten. En ook als je frenemy geen wereldberoemde popster is, blijft de boodschap herkenbaar.

De manier waarop Lorde over jou spreekt, doet me denken aan hoe jij in je nummer ‘So I’ praat over Sophie, de Schotse DJ en producer die drie jaar geleden tragisch overleed. Sophie was een visionair, een pionier in de hyperpop die de popmuziek transformeerde met haar baanbrekende producties. Ondanks jullie vruchtbare samenwerking voelde jij je vaak geïntimideerd door haar grootsheid. In interviews deelde je openhartig dat je jezelf nooit magisch genoeg voelde om – buiten de veilige omgeving van de opnamestudio – een echte verbinding met haar aan te gaan.

Je waagt je als geen ander aan het verkennen van de complexe dynamiek tussen liefde en competitie binnen vrouwelijke vriendschappen.

Je waagt je als geen ander aan het verkennen van de complexe dynamiek tussen liefde en competitie binnen vrouwelijke vriendschappen. Terwijl er legio boeken bestaan over het overleven van huwelijkscrises, blijft begeleiding schaars voor vrienden die voelen dat hun banden verslechteren en niet weten hoe ze die kunnen herstellen. Jij toont dat wanneer twee mensen hun emotionele levens met elkaar verstrengelen, het onvermijdelijk is dat er soms moeilijkheden ontstaan. Maar in plaats van die moeilijkheden te ervaren als een breekpunt in de relatie, laat je zien dat het juist momenten zijn waarop zelftransformatie mogelijk is en de band verdiept en versterkt kan worden.

Charli, jouw werk is een bron van inspiratie. De remix van ‘Girl, So Confusing’ is niet alleen krachtig vanwege de verzoening in realtime die het beoogt, maar ook door de mix van emoties die jullie erin verwerken: spijt, angst, vijandigheid maar ook kracht en begrip. Dank je wel voor dit onvergetelijke moment in de popmuziek.

I ride for you, Charli.

Melat