Gezelligheid troef met rekto:verso

Rekto:verso is gelanceerd, de wereld is gered. Zo besloot een wel heel erg gladde radiocommentator na een vlotte babbel over onze eerste kleine. Zo hadden we het zelf dus nog niet bekeken. Hoewel. Aan de hand van het aantal nobele voorstellen dat intussen door onze brievenbus werd geschoven, kunnen we alvast besluiten dat het gat waarover we spraken de afmetingen van een uit de kluiten gewassen krater heeft. Veel teksten, veel vragen, veel discussies, over wat we wel en wat we niet moesten publiceren en hoe dan wel en ook waarom, wanneer, en onder welke vorm. En over wat kunstkritiek nu eigenlijk is, en wat het niet is, en wat het zou moeten zijn. Enfin, discussies zoals die op elke cultuurredactie met de regelmaat van een secondewijzer zouden moeten worden gevoerd.

Wie iets gratis weggeeft heeft het meestal niet erg moeilijk wat de publieksaandacht betreft, maar het is toch niet zonder enige trots dat wij zagen dat rekto:verso in geen tijd uit de rekken was verdwenen. De teleurgestelde berichten van mensen die het eerste nummer van rekto:verso niet hadden kunnen bemachtigen waren niet van de lucht. Onze raad is eenvoudig: als je rekto:verso uitgelezen hebt, geef hem dan door aan vrienden of familie. Of lees ons tijdschrift gewoon samen, bij de kachel of op de bus. Nu de winter voor de deur staat levert dat misschien een pak gezelligheid op. En voer voor een stevige discussie.

En die discussie werd zonder twijfel ook op gang gebracht door ons eerste nummer. Vooral de brief die Wouter Hillaert schreef aan Nadia Abdelouafi lokte nogal wat reactie uit. Een reactie van Erwin Jans, Dominique Willaert en Chokri Ben Chikha leest u in de lezersbrievenrubriek van de editie die je thans in je handen hebt.

Omdat wij lezersbrieven wel leuk vinden, willen we het schrijven ervan graag bevorderen. Vanaf dit nummer wordt de beste lezersbrief dan ook beloond. Deze keer slepen de twee beste briefschrijvers elk een spiksplinternieuwe CD-box van Guided By Voices in de wacht. Ben je het grondig eens of oneens met een artikel dat in rekto:verso 2 gepubliceerd werd? Kruip in je scherpste pen en laat het ons weten. De redactie van rekto:verso — en die bestaat alleen uit onschuldige schaapjes — kiest de winnaars, die hun brief tevens in rekto:verso 3 gepubliceerd zien.

In dit nummer lees je niet alleen over Guided By Voices, maar ook over de stripbewerking van Reves De Avonden. Over Jef Geys en diens tentoonstelling in Kunsthalle Loppem. En over Wortel van glas en de kritische stem van het kind. Karl van den Broeck vraagt zich af of er in series als Big Brother niet stilaan toch een brug te ver wordt gegaan. Er is een tweede aflevering in de reeks over Belgische fotografie. En met Luk Perceval en Annette Kurz gingen we praten over de kunst van de scenografie. De Franse toneelschrijver Christian Rullier gaat in de clinch met Wayn Traub. De plaats van de auteur in het hedendaagse theater is de inzet. En Steven Ceuppens heeft zo zijn bedenkingen, onder meer bij wat vaak als locatietheater wordt voorgesteld.

Lees ze, schrijf ze.