Antwerpse theateropleidingen in slaapstand - studenten reageren

De theateropleidingen in Antwerpen verkeren volgens de heer van Kaam al jaren in een staat van verschrikking (rekto:verso en De Standaard, 24 mei 2012). Niemand blijkt dit volgens hem onder ogen te willen zien. Misschien omdat deze stelling niet klopt. Waar Koen van Kaam, artistiek leider van Theater Zuidpool (samen met Jorgen Cassier en Sofie Decleir) zijn bevindingen op baseert, is niet duidelijk. Schrijft hij uit eigen ervaring? Uit gesprekken met studenten? Hij vergrijpt zich aan veralgemeningen en zijn opmerkingen zijn vaag. Wie zijn “al” die theateropleidingen? Bedoelt hij enkel het Conservatorium? Want volgens hem is het resultaat van de fusie tussen de Studio Herman Teirlinck en het Conservatorium Dora van der Groen een fiasco.

“De theateropleiding” is geen schoolvoorbeeld van een zinkend wrak. Alle opleidingshoofden zijn nog springlevend en wel. Toch stelt Van Kaam dat er een demotivatie heerst onder de studenten door de docenten. Heeft hij daar onderzoek naar gedaan? Heeft hij gepolst bij huidige studenten? Alleszins niet bij de opleiding Acteren. Wij worden nog steeds uitgedaagd om ‘zelf te denken’, om creatief te zijn, met de daarbij horende begeleiding. De opleiding heeft veel geëngageerde mensen in dienst met een uitgebreide reputatie en aan wie de visie van Dora van der Groen én Herman Teirlinck werd doorgegeven. Denk maar aan Frank Focketeyn (NTGent) Bas Teeken (Compagnie De Koe), Jan-Peter Gerrits (voormalig dramaturg bij Toneelgroep Amsterdam) en gastdocenten Dimitri Leue, Clara Van den Broeck, …. Wij ondervinden aan den lijve dat zij geen voeling missen met een ‘sterk veranderende’ theaterpraktijk. Velen spelen met nieuwe jonge acteurs in grote producties en zijn erop gebrand om een nieuwe lichting acteurs aan te voeren.Wij komen in aanraking met verschillende visies. Zo blijft onze opleiding juist jong en dynamisch.Waarom zou een dergelijk team, ondersteund door een vaste kern, geen democratische beslissingen kunnen nemen?De opleiding Acteren evolueert mee met een veranderende maatschappij, die andere eisen stelt dan pakweg twintig jaar geleden. En maar goed ook.

De spontane uitwisseling met studenten Dans en Muziek blijft volgens van Kaam ook jammerlijk klein. Wij stellen vast dat studenten dans, muziek en drama komen kijken naar onze toonmomenten. In de wandelgangen of de refter wordt er ook gepraat over projecten. Soms begeleidt een muzikant al eens een voorstelling. Deze initiatieven vinden we al een mooi begin. En nieuwe projecten staan in de steigers. In navolging van Van Kaam, zullen wij hier vaag over blijven. Natuurlijk heeft elke opleiding werkpunten. Maar de studenten krijgen genoeg inspraak om eisen te stellen.

Afgestudeerden missen blijkbaar ook de noodzakelijke technische en theoretische bagage om te kunnen overleven in het werkveld. Is dat zo? Studenten worden tijdens de opleiding uitgedaagd om nadien vrijuit hun ding te kunnen doen. Het is niet de bedoeling van de school om handjes vast te houden, maar om een hand te reiken en dan de opgeleiden zelf aan de slag te zien gaan. En vele afgestudeerden willen zich uiten op hun manier. Kijk maar naar de gezelschappen STAN, De Roovers of FC Bergman. Of naar de jonge talenten Hélène Devos (Toneelgroep Amsterdam), Reindert Vermeire (De Roovers), Joke Emmers (NTGent), … Zij vinden hun weg naar het grote podium in België en daarbuiten. Het gaat hier dus zeker niet om een “fundamenteel gebrekkige doorstroming naar het beroepsleven.”

Nostalgie is helemaal geen onzin. In het verleden blijven hangen, daarentegen wel. Het is heerlijk om te kijken naar vroeger en om eruit te leren, om te groeien. De glans die Dora van der Groen en Herman Teirlinck ooit aan hun opleidingen gaven, is helemaal niet verdwenen, maar straalt verder in het huidige docentenkorps. Bekwame mensen leiden in het Conservatorium Antwerpen, jonge ambitieuze welpen op tot wolven. Elke eeuw heeft haar eigen bezielers. Laat de huidige toneelopleiding toch gewoon verder zoeken naar een manier om zich verder te profileren. Van Kaam eindigt met:” Laat iedereen het dringend inzien: We zijn betrokken partij.” Maar misschien kunnen wij hier beter mee afsluiten: “Sjjt, hier ontpopt zich een vernieuwde theaterschool. Verstik ons niet met mest, maar geef ons de kans om te groeien.”

B1 Acteren.
Conservatorium Antwerpen.
27 mei 2012.